Het energielabel van een woning in Nederland is nu in principe gekoppeld aan de eigenaar en niet aan de woning zelf. Wanneer iemand op dit moment een woning koopt, krijgt diegene geen automatisch toegang tot die bewijsstukken bij het aanvragen van een (nieuw) energielabel.
Dit vind ik ronduit bizar. Een energielabel zegt immers niets over wie de sleutel in handen heeft, maar alles over de fysieke kwaliteit van de woning: isolatie, installaties, glas, zonnepanelen.
Het label zou daarom net zo vanzelfsprekend bij de woning moeten horen als het bouwjaar of het kadastrale nummer.
Door de huidige koppeling aan de eigenaar ontstaat onnodige bureaucratie. Bij verkoop moet de nieuwe eigenaar opnieuw gegevens verzamelen of een nieuw label aanvragen, terwijl de woning in de tussentijd niet veranderd is.
Dat leidt tot dubbel werk, extra kosten en een ondoorzichtige markt. Juist in een tijd waarin verduurzaming en energiebesparing cruciaal zijn, is het onlogisch dat we essentiële informatie over woningen zo omslachtig organiseren.
Andere landen hebben dit beter geregeld: daar is het energielabel gekoppeld aan het object, waardoor de koper meteen toegang heeft tot betrouwbare en actuele informatie. Dit is het geval in Wallonië (België), Ierland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Portugal en Denemarken. Het zou ook in Nederland vanzelfsprekend moeten zijn dat bij overdracht van een woning álle duurzaamheidsdata automatisch worden meegegeven.
Daarom een dringende oproep aan de landelijke politiek en de nieuwe coalitie: maak het energielabel woninggebonden in plaats van eigenaarsgebonden. Zo maken we verduurzaming transparanter, goedkoper en eerlijker. Want een woning blijft, de eigenaar wisselt.
Een energielabel hoort bij de woning, niet bij de eigenaar.
Tijd om dit systeemfoutje recht te zetten