Het beeld is bijna futuristisch: je parkeert je auto, klapt een klepje in de stoep open, en laadt direct op. Geen wirwar van kabels over de stoep, geen lelijke laadpalen die de straat domineren, maar een subtiel systeem dat bijna onzichtbaar is. Toch zijn er in Nederland nog geen gemeenten die daadwerkelijk experimenteren met echt stoepladen. Voorlopig blijft het beperkt tot oplossingen zoals kabelgoottegels of kabelgoten.
Wie door de stad wandelt, ziet al snel hoe de publieke ruimte steeds meer verschillende functies moet herbergen. Spelen, groen, parkeren, terrassen, en nu ook: laden. Het bijzondere aan stoepladen is dat het nauwelijks extra ruimte toevoegt of inneemt. Het laadpunt is namelijk verwerkt ín de stoep zelf en komt alleen omhoog op de momenten dat het daadwerkelijk nodig is. Hiermee sluit het perfect aan bij een fundamentele vraag: hoe maak je de stad functioneler zonder dat deze chaotischer of rommeliger wordt?
Op YouTube circuleren inmiddels filmpjes waarin je ziet hoe eenvoudig het werkt (zoals deze demonstratie). En ook platforms zoals De Groene Nerds verzamelen kennis, ervaringen en lopende pilots. Interessant is dat de techniek zelf eigenlijk niet het grootste vraagstuk is. Het echte spanningsveld zit in regelgeving, vergunningen en de vraag: wie mag waar en hoe een laadpunt aanvragen?
Misschien is de stopcontact wel de nieuwestoeptegel van de stad. Maar tot nu toe: een toekomstdroom
Sommige gemeenten zijn hier al verrassend ver mee. In bijvoorbeeld Haarlemmermeer, Apeldoorn en Zwolle lopen pilots waar bewoners zelf een stoeplader kunnen aanvragen. Andere gemeenten kijken nog vooral naar technische haalbaarheid en veiligheid. Het laat zien hoe ongelijk innovatie zich verspreidt: het ene straatbeeld krijgt er ongemerkt een nieuwe laag bij, terwijl elders de discussie nog moet beginnen.
De paradox is dat gemeenten vaak aan de ene kant ambities hebben om elektrisch rijden te stimuleren, maar aan de andere kant klem zitten op de inrichting van de openbare ruimte.
Een extra publieke laadpaal is vaak makkelijker te regelen dan een stoep die opengebroken moet worden. Maar wie verder kijkt, ziet dat écht stoepladen juist ruimte wínt: de straat blijft overzichtelijk, er zijn geen vaste parkeerplekken die vrij moeten blijven voor een mogelijke auto die wil opladen en de infrastructuur groeit mee met het gebruik.
Misschien ligt hier wel een filosofische les voor stedenbouw en mobiliteit. Niet elk probleem vraagt om méér fysieke objecten in de stad. Soms vraagt het juist om slimmer gebruik van wat er al is. De stoep als neutrale ondergrond wordt zo een multifunctionele drager van het energiesysteem van de toekomst. Zie hiervoor ook mijn eerdere blog over dit onderwerp.
De vraag blijft: hoe snel durven gemeenten dit te omarmen? Of wachten we tot er zoveel elektrische auto’s zijn dat we pas in actie komen als 'de chaos' compleet is? Diverse pilots en experimenten met lichte vormen van stoepladen laten zien dat het ook anders kan: subtiel, adaptief en in harmonie met de stad.
Welke gemeenten mag je openbaar opladen met eigen energie? // www.stoepladen.nl